turist rahatlığı

özellikle istanbul'da yaşamaya başladıktan sonra çok net şekilde gözlemlediğim bir husus bu.

"uçaktan inerken bi sürü para döktük geldik olabildiğince umarsız ve özgür olmalıyız." diye yemin mi ediyorlar nedir? ilk bir iki sefer yadırgamıştım bu durumu ama artık alıştım ben de.

sıkış tepiş belediye otobüsü, nefes almak imkansız, leş gibi ter kokusu vs. ama bir grup turist var arkada bağıra çağıra kahkahalar ederek takılıyorlar. ulan bi bakın etrafınıza sizden başka kimse var mı böyle davranan. insanlar sabır ve suküt içerisinde inecekleri durağa varmayı bekliyor. ama yok arkadaş turistler her saniye gülecek bişey buluyor ve patlatıyor kahkahayı...

japon desen bok görse fotoğrafını çekmek istiyor. ortaköy'de bir çift kavga etmiş kız ağlıyor oğlan çıldırmış bir halde oturuyor. japon abla geçmiş karşılarına resim çekmeye çalışıyor. lan ne bu rahatlık, kendi memleketinde yapsan bunu böğrüne böğrüne sokarlar katanayı. ama yok abla turist ya rahat ya...

işte böyle dostlarım. tanrım bize de okyanus aşırı ülkelere turist olarak gitmek, sokak ortasında zart diye osurmak ve dahi burnumuzu karıştırabilmek nasip etsin.